günü gözəlləşdirən anlar
| sosial43,109 | 16 | 136
əjdahalar googlla
pişik - keçən ayın ən bəyənilənləri - sözaltı günlük
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Dərsdə yenə random bir mövzuda müzakirə gedirdi. Söhbət insan duyğularına gələndə məndən maraqla fikrimi soruşdu, yarıda gördüm ingiliscəm yetmir, öz dilimizdə girdim mövzuya. müəllimə də 2 aydır bu anı gözləyirmiş kimi təzə keçdiyim qrupdakı, mənlə üzbəüz oturan qıza* qız deyəndə ki qrupdakıların hamısı zənən xeylağıdı onsuz da :d Bu gedişlə aşko-kuşko olacam. :d döndü ki "qəribə adamdı, hə? Ən birinci gündən belədi". Qız da diqqətlə üzümə baxdı, anlıq elə bildim qırıq-sökük speaking'lə izah edə bildiyimə görə elə dedi. sual verdim ki: "necə qəribə? Weird anlamında?". Sonra maraq dolu təbəssümlə mənə qayıtdı ki
- yoox, elə yox. "tuhaf, ürkütücü" mənasında deyil, "unusual": müsbət mənada. mən səni bura gələn adi studentlər kimi görmürəm. Elə bil...nəsə character'sən e. O (ki) filmlərdə, kitablarda olur e, bax o cür hansısa fictional personaj kimisən. Danışdığın şeylər, mövzuya yanaşman, tipin o birilərdən çox fərqlənir.
Kompliment kimi qəbul elədiyimi deyib yekunlaşdırdım. içimə bir sevinc doldu ki, gəl-görəsən. Ancaq Məni sözlərindən də çox başqa bir şey təəccübləndirdi. Normalda həmişə ingiliscə danışır, uzağı "paraphrase" edir. indi nə hikmət idisə, keçmişdi bizim dilə.
Dediklərindən sonra xoş bir halla, təbəssümlə çıxmışdım dərsdən. Gəzə-gəzə içərişəhər, sahil, ordan da 28-ə gedəcəkdim ki, ləzzətini çıxarım. Amma yolboyu insanların qəribə baxışlarından narahatlıq duymağa başladım, bütün həvəsim qaçdı. Ürəyimdə "müəlliməni başa düşdüm, iltifat edirdi. Bunlar amma sözün əsl mənasında əcaibmişəm kimi baxır. Bəlkə də şort + hoodie geymişəm deyədir", - deyirdim ki, qarşıdan üzü nurlu, yaşlı bir qadının gəldiyini gördüm. Əlində balaca dipçək, əynində sarımtıl, uzun don var idi, başı da çalmalı. Üzündə xəfif gülümsəmə ilə məndən beşbetər ətrafa nəzər yetirə-yetirə gəlirdi. 10-15 metrdən göz-gözə gəldik, dedim indi bu da üzün turşudub qəribə baxacaq mənə. Ancaq elə olmadı. Xala məni başdan-ayağa süzüb, düz gözümün içinə baxa-baxa bir az da artıq gülümsəyib keçdi.
Mən normalda enerji-filan söhbətlərinə inanan adam deyiləm, amma orada elə bil qadının nurani aurası içimə doldu. Kefim təzədən necə açıldısa, zadıma da olmadan kameranı da çıxarıb şəkil çəkə-çəkə gəldim evə, hələ də əhvalım pikdədir. Müəlliməm məni azdan-çoxdan tanıdığı üçün iltifat etmişdi, amma o qadının birinci dəfə gördüyü halda belə etməsi, inanılmaz pozitiv enerji verdi mənə. Bu gün anladım ki, heç gözləmədiyimiz anda deyilən xoş söz, yad birinin adi bir gülümsəməsi adamın günün necə də gözəlləşdirə bilirmiş.
Dedim qoy yazım buralarda qalsın, bəlkə başqa kiməsə də bu pozitivlik keçər. Necə deyərlər, aldım, qəbul etdim, ötürdüm 777. xd * dedim də, axırda aşko-kuşko olacam ahahsjsjjsjs :d
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
mama namaz qılan adamdı, Səhər duranda gördüm ki, hədik bişirib. Soruşdum, dedi ehsandır; hiss elədim ki, nəsə özəl gündür. Axşam da atam tiktokda özünə zəncir vuranlara baxıb "başı xarab olub e bunların" deyib gileylənirdi. Mən də hələ temanı tutmamışdım ki, bu gün aşuradı.
Tez-tələsik tərpəndim ki, kursa çatdırım özümü, çayı da yarımçıq qoyub çıxdım evdən. Yolda da metroya qədər siqaret çəkdim, ağzımın quruması susuzluğumu ikiqat artırdı. indi metroda ağzımın sulanmağını gözləyirəm ki, udqunum, bir az keçsin. Nəysə, çıxdım nizamidən, Boğazım da bir quruyub ki gəl görəsən. Üstümdə də nağd pul saxlamıram deyə köşklərdən su ala bilməyəcəkdim; xəritədə də baxdım, yolumun üstündəki ən yaxın bravo caspian plaza ilə üzbəüzdü. indi məni bir dərd götürüb ki, "ala o boyda diki susuz vəziyyətdə necə çıxacam?"
Bunu düşünüb bir az getmişdim ki, gördüm qarşıda bir oğlan qabağımda gedənlərə su uzadır. Ürəyimdən: "deyəsən dilənçilər yayı fürsət bilib salfetka yox, artıq su satmağa başlayıblar", - keçirdi ki, adamlar suyu götürdü və pul-zad da vermədilər. Mənim çatmağıma 3-5 metr qalmış qaqaş klokdan bir su da çıxarıb mənə uzatdı, ağzımı açmağa imkan vermədən: "ehsandı, qardaş", - dedi. Mən də təəccüb içində suyu götürdüm, necə duruxmuşdumsa, "allah qəbul eləsin" demək yerinə "çox sağ olun", - ardınca da tez düzəltməyə çalışıb "allah razı olsun", - dedim. Suya da baxdım, səpsərin! Ala indi məni bir sevinc götürüb ki gəl-görəsən. Sözün həqiqi mənasında anlıq olaraq xoşbəxtlikdən uçurdum həqiqətən, içimdə o qədər minnətdarlıq duydum ki qaqaşa, sözlə ifadə etmək çətindir. Suyu o dəqiqə başıma çəkib oğlana nə qədər rəhmət oxumuşam* bilinənin əksinə, dində sadəcə ölüyə yox, diriyə də rəhmət oxuyurlar. Rəhmət "rəhm" sözündən yaranıb. .
Hər nə qədər inancsız olsam da, indi oturub düşünürəm ki, əgər bir allah varsa, sübhəsiz, o insanın əməlini yerdə qoymayacaq və mükafatını mütləq ki o dünyada verəcək. Bəyəm bundan daha böyük nə savab ola bilər? Yox əgər yoxdursa da, əslində, çox bir şey dəyişmir. Nə də olsa din ehtiyacı instinktivdir və təməldə mənəvi dinclik üçündür. Birinə yaxşılıq etməyin, xüsusilə də belə tip əməllərin verdiyi o mənəvi rifah və xoşbəxtlik nəyə desən dəyər. Ki, o oğlanın bunu dini məcburiyyət deyil də, səmimi qəlbdən etdiyi aurasından o dəqiqə bilinirdi.
Mən şəxsən dini həqiqətən yaşayan və yaxşılıq, savab iş təməlli davranan bütün dindarları dəhşət çox istəyir və hörmət edirəm. Gözümdə inanılmaz bir böyüklüyə sahibdirlər. Özüm də hər zaman kiməsə hər necəsə kömək lazım olubsa, istəsə də istəməsə də əlimdən gələni etməyə çalışmışam. dini baxışlarımız fərqli olsa da, ətrafda bu cür insanların olmasını görəndə həqiqətən xoşbəxt oluram, içim içimə sığmır. Sırf bu hadisə nəinki günümü e, bütün həftəmi gözəlləşdirdi, hələ də yadıma düşdükcə minnətdarlıq duyuram o adama. Bilmirəm...gözümdə çox yüksək bir pillə kimi görünür, amma ümid edirəm mən də nə vaxtsa kiməsə belə duyğu yaşatmışam, ya da yaşadası olacam. Təkcə bunu bilməyin özü belə mənə bəsdi, hər nə qədər bir allahın varlığına inanmasam da...
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
deməli hadisə illər bundan qabaq baş verib. adını verməyəcəyim bir yerdə şahmat hazırlığına daha 2 aydır gedirdim. müəlliməm 2 aydır mənə bir zibil öyrədə bilməmişdi, müəllimədən get-gedə soyuyurdum. hazırlığın mənim həyatıma qatdığı tək şey, yeni dostlar əldə etməyim idi. bu əhvalatı valideynlərimə danışdım və mənə tövsiyə etdilər ki, müəllimə ilə heç olmasa 1 oyun oyna ki səviyyəsini biləsən, o hazırlığa səni boşu boşuna aparmayaq. mən də bir neçə gün həmin anı axtardım, hazırlığa tez gedirdim ki, başqa uşaqlar olmasın və mən müəlliməyi tək tutum. və həmin gün gəlmişdi, bir mən, bir dostum, bir də müəllimə var idi. dostum tapşırıq işləyərkən mən də müəllimə ilə oynayacaqdım. və bunu müəllimənin üzünə dedim və razılaşdı. oynamağa başladıq. birinci oyunumuzda mən onun bir fiqurunu alıb qabağa keçmişdim, sonra o aktiv oynayıb fiquru geri aldı və ən sona hərəmizin bir topu və 3 piyadası var idi. tez piyadaları dəyişib heç-heçə etdim, dedim ki buna da şükür, uduzmaqdan yaxşıdır. ama başa düşdüm ki, müəlliməyi zəif yerindən tutsam, mən bu müəlliməyi udaram. və oyun bitəndə digər uşaqlar artıq yığışmışdı, o biri uşaqlarla bir az tapşırıq işlədim və o günki hazırlıq bitdi. sonraki hazırlıqda bu dəfə mən təklif etmədim, özü oynamaq istədi ki, gəl birdə oynayaq. bu dəfəki oyunda normal normal, heç-heçəyə gedən bir oyun oynayarkən, müəllimə birdən öz beynində bir taktiki gediş hesabladı, və fiqur qurban verdi. lakin hücumdan bir nəticə çıxmadı və təslim oldu. artıq 1,5-0,5 qabaqda idim. sonraki hazırlıqda bütün uşaqlar getdikdən sonra oynadıq. bu dəfə mən qabaqda olan yerdə vəzirimin top tərəfindən istənildiyini görmədim və uduzdum, artıq vəziyyət 1,5-1,5 idi. artık müəllimə ilə həlledici oyunu oynayacaqdım. mütləq udmalı idim özümü valideynlərimin gözündə sübut etmək üçün. artıq ona müəllimə yox, normal bir oyunçu gözü ilə baxırdım. və o gün gəldi, müəllimə bu dəfə uşaqlar yay tətili olduğu ücün rayona və s. gedəcəklər deyə artıq son hazırlıq günü idi. müəllim ona görə qərar verdi ki, hamınızla eyni anda oynayacam. bizdə şahmat taxtalarını qurduq oynadıq. deməli bu dəfə mən biraz aqressiv oynamağa qərar verdim, bir dəfə at qurban verdim, piyada qurban verdim filan. müəllim də çəkinir qurbanları qəbul etməyə, çünki hamısının axrında uduzacaqdı. mən də o qurbanları qəbul etmədikcə daha da aktiv oynayıram. ən sonda bir dənə səhv gediş etdi və atını almağı bacardım. ondan sonra at və top ilə mat edib oyunu uddum. və artıq mən müəllimədən üstün olduğumu sübut etmişdim, 2,5-1,5 nəticə ilə onu udmuşdum. ondan sonra artıq heç bir yerdə hazırlığa getmədim, çünki yaşadığım yerdəki hazırlıqların hamısı eyni zibil idi, eyni müəllimə keçirdi çünki. şəhərin mərkəzinə də getmək istəmirdim, yol çox uzaq idi. qısacası günümü gözəlləşdirən anlardan biri idi bu hadisə.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Həyatınız gözəl keçsin
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Qatara çatdırmaqçün tələsdiyim yerdə ətrafa boylananda bir də gördüm yolun digər tərəfində 18-19 yaşlarında bir qız düz səkinin tini ilə gedir. O ki uşaqlar nazik uzun bir şeyin üzərində gedirlər e, qollarını da açıb yıxılmamaq üçün tarazlıqlarını saxlamağa çalışırlar, bax o cürə formada, sakit, başını salıb ayağı altındakı səkinin tininə zillənərək, yola düşməmək üçün müvazinətini saxlamağa çalışaraq asta-asta gedirdi. Uşaqcasına sevinərək elə edirdi ki, sanki ətrafda heç kim yoxdur, tək budur və heç kim də bunu görmür - yanından keçənlərin qəribə baxışları vecinə də deyildi, Özü öz dünyasına dalıb özü üçün əylənirdi. bu soxa-soxda və hərənin harasa tələsdiyi yerdə yolun bu tərəfində dayanıb qızı axıra kimi izlədim: Gəldi düz mall'un yanında hoppanaraq səkidən düşdü, sonra əli ilə saçını qulağının arxasına çəkib heç nə olmamışcasına yolu keçib öz yoluna getdi. Mən də uzaqdan gülümsünüb siqareti söndürüb yoluma getdim. Sanki hansısa film, ya da serialdan bir səhnə izləyirmiş kimi idim. Heyif ki, fotoaparat yanımda deyildi, yoxsa qəşəng kadr alınardı. Oturduğum kafedən iş vaxtı bitdiyinə görə serialı yarımçıq qoyub çıxmışdım, dilxor idim. Bunu Gördüm, içim açıldı, sözün əsl mənasında günüm gözəlləşdi.
Qeyd: yazar bu entrini yolda gördüyü qıza axıra kimi tamaşa etdiyi üçün qatara gecikib taksi ilə evə qayıdarkən yazıb.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Son 1 ay yarımdır içəridə siqaret çəkməyə icazə var deyə 28-də bir kofeşopa dadanmışam. Hər bazar günortadan sonra, ən geci 5-6 üçün gedirəm ora gecə bağlanana qədər oturub işlərimi aşırıram. işdən vaxt tapanda həftəiçi də getdiyim olur. ya lightroomda foto edit'ləyir, ya kitab oxuyur, əsasən də kino/serial izləyirəm. Keçən dəfə* müsəlmannın keçən dəfəsi gedəndə yenə rozetkanın yanında bir stolda oturmaq üçün şey-şüylərimi harmanlayanda barista bildirdi ki, arxa tərəf xaric zaldakı bütün yerlər rezevrdir, saat 8-də standup keçirəcəklər. Baxdım ki, arxa tərəfdəki boş yerdə rozetka yoxdu. Dedim eybi yox, 8-ə qədər oturum, sonra keçərəm arxaya, kompüter də o vaxta zaryatka yığmış olar.
Saat elə 8-ə qalırdı ki, mənlə üzbəüz küncdəki divanda əyləşən 18-19 yaşlı uşaqlar ayağa qalxdılar ki, stolları özlərinə uyğun səliqəyə salsınlar: sən demə elə standup edəcək qaqaşlar da bunlar imiş. Mən tərəfə gələndə bildirdim ki, bəs digər masaları düzəldin, axırda mənimkin edərsiz, işimi bitirmiş olum, rozetka önəmlidir mənimçün. Elə də elədilər. üstəlik, bomba kimi bir jest edib özlərinin oturduğu yeri* düz yanında rozetka vardı mənə təklif elədilər. Qaqaş mənə "gözləyin, düzəldək, sonra keçərsiniz" deyib oranı səliqəyə salıb əsl centlmen ədası ilə bir azca önə əyilib əliylə "buyurun, mösyö" işarəsi elədi, sonra da o biri gəlib kömpüter və fotoaparata görə əlimə sığışmayan qulaqlıq və padnosumu götürüb gətirdi yeni masama. Dedim ala nə zor uşaqlardı!
5-10 dəqiqədir təzə masamda oturmuşdum, biri yaxınlaşdı mənə ki, "bağışlayın, narahat edirəm. Fotoaparatınızı gördük deyə yaxınlaşdıq. bizimçün videokameramızın 'nastroykasın' düzəldə bilərsiniz?". Dedim "ala nöş düzəltmirəm, nastroyka sənün eşşəyün! Təki sən foto mövzusunda kömək istə, səhərə kimi mentorluq edim". Şaka la şaka. sadəcə fotoqraf olduğumu, videodan o qədər də başım çıxmadığını, amma bir əl ata biləcəyimi dedim, qalxdım gəldim ştativə bağladıqları kameranın yanına. "nə cür fotolar çəkirsiniz? Nə qədər müddətdir məşğul olursunuz?" kimi suallar olan, qısa kəsdiyimiz söhbətin ardından gördüm ki, uşaqların ilk cəhdidi, kameranı təzə alıblar, o qədər də başları çıxmır, üstəlik, ekipmanları da tam yetərli deyil. Çox dərinə getmədən qısaca fotoqrafiyanın təməl biliklərin başa saldım ki, gələn dəfələrdə kimsə olmadan da özləri edə bilsinlər. bir az da məkanın işıqlandırılması, düzülüş barədə məsləhət verdim, sağ olsunlar ona da o dəqiqə əməl elədilər. Qaqaşların yuxarıda dediyim jesti o qədər ləzzət eləmişdi ki, dedim bəs özlərində olan sadə "kit lens"ləri bu iş üçün yetərli deyil, götürdüm öz kameramın üstündəki "prime lens"i çıxardıb verdim ki, işlərini aşırtsınlar, gün sonunda qaytararlar.
Qayıdıb yerimdə oturdum, amma kameraman qaqaş 2-3 dəfə daha sual vermək üçün yaxınlaşdı mənə, hər dəfə də işimi böldüyü üçün mehriban şəkildə üzrxahlıq edirdi. Mən də, əslində, onlara kömək etmək, kamera, fotoqrafiya barədə söhbət, çəkiliş, müzakirə - ümumən, hər-hansı bir şey üçün ürəyimin getdiyini palit eləmədən sadəcə gülümsünüb "problem deyil" deyərək suallarını cavablandırdım. Bir gözüm, bir qulağım da qaqaşda idi ki, görüm kameradan, fotoqrafiyadan nə danışır, nə deyir.
Nəsə, qızlı-oğlanlı 20-ə yaxın dost-tanış çevrələri yığışmışdılar, yaxşıca deyib-güldülər. bəlkə nəsillər arası fərqdəndir, bəlkə zövqlərin uyğun olmaması, bəlkə də 40 dəqiqə telefonla danışdığım üçün temaları qaçırdığıma görəydi - bilmirəm, ancaq mənə uyğun deyildi deyə qulaqlığı taxıb, başımı salıb öz işimlə məşğul oldum.
Həmin gün onlar üçün əsl göydəndüşmə nemət idim. Day bilmirdilər ki, əsl nemət onlardılar: mən yetimin qol saatı ilə birlikdə ən favorit, ən sevdiyi mövzusu, hobbisi elə kamera/fotoqrafiyadır; gecə saat 5-də ən şirin yuxumdan da oyatsalar, canla-başla müzakirəyə qoşulub, dinləyib, lazım gəlsə kömək edərəm. O gün o qaqaşlar sözün əsl mənasında günümü gözəlləşdirdilər. işləri bitəndə də bilməm neçənci dəfə daha təşəkkür edərək ehmalca lensimi qaytardılar. Bu söhbətdən sonra 2-3 dəfə daha kameraman qaqaşla elə orada rastlaşmışıq: Görən kimi o dəqiqə əlin sinəsinə qoyub, gülümsünüb hörmətlə salam verir.
indi hər o cofeşopa gedəndə o dəqiqə həmin gün beynimdə canlanır, avtomatik sevinc hissi keçirirəm. Sabah ənənəyə sadiq qalıb yenə gedəsiyəm. Ya qismət, görək sabah başımıza nə gəlir. -*
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Bazar günüdür və ənənəvi başlığıma yazmadan günü bitirə bilmərəm. -*
Bu gün hər zamankı kimi işləri aşırıb 7-də favorit kofeşopuma getdim. Beynimdə keçən gün danışdığımız bir sözlük yazarının entrilərini ələk-vələk etmək planım vardı. Girişə yaxınlaşanda qulaqlığı çıxarıb laptop çantama keçirdim, qapını açanda necə oldusa düşdü yerə. Elə yerə əyilib götürürdüm ki, içəridən gülə-gülə "dəymə, dəymə, brat, mən götürərəm" səsi gəldi. Bir anlıq deyənin barista olduğunu düşündüm, amma başımı qaldırdım ki, bıy, Lüksemburqda yaşayan yaxın dostum! Görən kimi təəccüb içində görüşdük, keçdim içəri ki, həyat yoldaşı və qiyabi tanıdığım 2 dostu da ordadı. Mənə oranı tanıdan o olub elə. Həyatın təsadüfünə bax ki 1 il öncə həmin kofeşopda axırıncı dəfə görüşüb yola salmışdım, indi də orda qarşılaşdıq. Telefonla danışanda ora tez-tez getdiyimi demişdim, ilk sözü də elə o oldu ki, "ağlımdan elə sən keçirdin ki, görüm haçan gələcəksən, surpriz olsun".
Uzun illərdir tanıyırıq bir-birimizi. Universitetin mənə qazandırdığı, 1 əlin 5 barmağını keçməyəcək qədər az olan dəyərli insanlardan biridir mənimçün. Nəticə olaraq da, bakıda olanda instagram üçün fotolarını hər zaman mən çəkirdim* portret məsələsində çox həssasam. Gərək həqiqətən istəmiş olum, yoxsa nə qədər pul təklif olunsa da isnişmədiyim heç kimi çəkə bilmirəm . Türklər demiş, tabiri caizse gözümün qabağında yetkinləşib. Adamın, demək olar, hər şeyini bilirəm. Ailədə, münasibətdə, işdə, həyatda nə çətinliyi olubsa, gəlib mənə danışıb məsləhət istəyib. Nə xoşbəxt hadisə olubsa, hamısın bölüşüb. Hətta nikah planlamasını belə birlikdə eləmişdik. Sağ olsun, elədiklərimi də yerdə qoymamışdı. o vaxt ayaqlarım tutulub xəstəxanaya yerləşdiriləndə xəbər bilən kimi yanıma xəstə ziyarətinə gəlmişdi. Hər zaman da nə istəyim olursa, nə əlindən gəlirsə, hər şeyi edir.
2 gün qabaq danışmışdıq ən son, polşada olduğunu demişdi. Elə bildim yenə gəzmək üçün getdiyi ölkələrdən biridir, sən demə, kanadada yaşayan həyat yoldaşı ilə görüşüb bir gəlmək üçün gedibmiş. Hələ keçən dəfə soruşdum e Bakıya haçan gələcəyini, mənə ordan saat alıb gətirməsini istəyəcəkdim, ibnə ümumiyyətlə heç kimə demədən gəlibmiş.
Ara yerdə yoldaşı ilə də tanış oldum. Məni "həmişə soruşurdun, bu da həmin o məşhur bertrand" deyə təqdim eləməsindən hiss elədim ki, haqqımda çox danışıbdı yengəyə. inşallah ki, haqqımda çox da detallara girməyib :d. Əslində, yoldaşını mən ondan öncə tanıyırmışam e, o da ayrı təsadüfdür. Əsgərlikdə öyrənmişdim. O vaxtlar 3 illik sevgilisindən xəyanət görmüşdü, çox ağır depressiyada idi. Düşün, əsgərlikdə mənəvi çətinlikdə olan mən idim, amma o mənə verməkdən, mən ona ürək-dirək verirdim, o dərəcədə vəziyyət pis idi. Bir gün telefonla danışanda şey demişdi: "bir qızla tanış olmuşam. səni tanıyır özü də, instagramda səhifəni izləyir. X-i deyirəm, girib baxarsan".
Normalda hər ay "aylıq hesabat" olaraq ən azı 1 saat telefonla danışırıq. Bu ay danışmamışdıq, fikrimdəydi ki, bu dəfə ümumi illik olaraq uzunca bir danışaq həyatlarımız barədə. Təsadüfə bax, bu dəfə üz-üzə olacaq.
Yoldaşı da film fotoqrafiyasından digital fotoqrafiyaya keçid edib artıq, hələ təzə kamerasına öyrəşməyib* kameranı da mənlə məsləhətləşib almışdılar :d . Ara yerdə həm şəkillərini çəkməyi, həm də yengəyə masterclass keçməyi boynuma qoydu. Foto da, öyrətmək də qurbandı. Bu həftə vaxt edib gərək aradan çıxarım.
Nəysə, Uşaqları yola salandan sonra da film izləyirdim. Öncəki entridə yazdığım o podcast keçirmiş qaqaşlar gəldilər. Mehriban bir salamlaşma, hal-əhval tutmadan sonra yenə nəyi izalədiyimlə maraqlandılar. Keçən dəfə görüşəndə "gear" olaraq məsləhət alandan sonra studiya axtardıqlarını demişdilər. Sağ olsun telefonumu izləyən fbi agenti, instagramda podcast və çəkilişlər üçün studiya kirayəsi ilə bağlı reklam postu çıxartmışdı qabağıma, uşaqlara göstərmək üçün "save" eləmişdim, onu göstərdim. Söhnətarası seriallar barədə yüngülvari diskussiya da elədik, sağ olsunlar, bir neçəsini önərdilər, yazdım bir kənara.
Həmin o yaxın dostumla qarşılaşmağımız lap yerinə düşdü həqiqətən, sözün əsl mənasında günümü gözəlləşdirdi. Tenboli də bu gün özümü heç yaxşı hiss eləmirdim. kim çağırmışdısa, bir bəhanə ilə geri çevirmişdim. Yaxşı ki də elə eləmişəm. Düzdü, yenə də bir neçə düşüncə narahat edir, ancaq Şükür, bu bazar da xoş keçdi.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Dünən bir iş yoldaşım qızın gətirmişdi işə, 2 yaşı var. Mən də uzaqdan gördüm, moment sıxıram ki, balaca gözəllə tanış olum. Məlum, oğlanların qız övladı sevgisi danılmaz həqiqətdir. Nəsə, obedə gedəndə gördüm atasının qucağındadı. Yaxınlaşıb "allah saxlasın, məhəmməd, atanı-analı böyüsün" dedim atasına, "çox sağ ol, brat, allah sənə də qismət eləsin", - dedi. Mən də 1 ildi saqqal uzadıram deyə uşağa da qayıtdım ki: "şaxta babanı tanıyırsan?". Atası da elə bunu deyən kimi döndü qızına: "baa, bu, şaxta babadı. Salam ver ona", - dedi. Qız əlini yelləməklə saqqalıma uzatmaq qarışıq bir hərəkət edən yerdə atası qucağında irkdi bunu, bu da tez üzün çevirdi, atasına sıxıldı.
Nəsə, sonra bir moment oldu, yenə bunlar tərəfə gedəndə gördüm atasının əlindən tutub, yanında dayanıb. Məni uzaqdan görüb diqqətlə gözün zilləməyə başladı. Yanına bir 5-10 metr qalmış başladım gülümsünüb əl eləməyə. Qız da həmin saniyə gülə-gülə əl sallamağa başlayıb: "babba. Saxta babbba", - dedi. Aww, məndə ürək qalar həmin moment?! o dəqiqə sevincdən gözüm yaşardı, içim "cuteness"liklə doldu, yumuş-yumuş olub əridim qaldım.
Dünən bütün günü beynimdə o an canlanıb. Hətta bunu yazarkən belə üzümdə təbəssüm yaranır. Atası da mənlə yaşıddı e özü də. Allahım, bana bunları neden yaşatıyorsunn, daha çok gencim.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Nəsə, Hardasa ay yarımdır bir fotoqrafla olmuşam. Bir dəfə təsadüfən storisində bir kibrit gördüm, tez qaçıb açdım kolleksiyamı ki məndə bundan var, ya yox? Gəlib yazdım özünə ki, hardan aldığını(tapdığını) desin, gəlib alaram. Qəribə bir dialoq olmuşdu: yeri deyib sonra içimə xof saldı ki, "birdən gəlsən və olmasa?". Zatən həmin günkü söhbətimizin sonunda məndə belə təəssürat oyandı ki, ya bu qız mənlə görüşmək üçün bəhanə elədi, ya da həqiqətən çox xoşniyyətli və yaxşı biridir. Əslində, hər ikisi də mənə uyurdu zatən, dedim alıb saxlasın özündə, götürərəm sonra.
Vaxt edib görüşdük. Vaxt dediyim də, gecə 11 idi. Hələ saf-saf da soruşmuşdu ki, "çox gec çıxıram işdən, alınacaq səndə?". Day demir ki, bertrand'ın günü elə 11-dən sonra başlayır da. -* həmin gündən sonra qəşəng münasibətimiz yarandı, elə omsa öyrəndim ki, məndən beşbetər uzun-uzun gəzməyi sevən adammış sən demə. Gecə-gecə dolaşdıq şəhəri. Gəlib instagramda təşəkkürlə bərabər ümumən izləmə listində olanların da agah olması və (bəlkə bir ümid) dəstək olması üçün həm kibrit, həm də pul kolleksiyam olduğunu paylaşdım. Sağ olsun, bir dostu ilə də calaşdırdı məni. ondan filippin piso'su, çin yuanı, 80-ci illərin zlot'u və s pullar aldım. Almağına aldım, amma özünün görüşməyi alınmayacaqdı deyə həmin bu qıza verəcəkdi ki, o mənə çatdırsın.
1-2 həftə keçdi, keçən dəfə alındırıb görüşə bildik. Sözün düzü, iş bir yandan, 1-2 şəxsi problem digər yandan - qanım qaraydı, amma sosial medialardan tamam uzaqlaşmamış görüşüb götürməli idim deyə razılaşdım. Görüşəndə nə görsəm yaxşıdı? Sən demə, Özü də həmin o dostundan şirvan alıbdı mənə hədiyyə üçün* huhuu, bomba patladı, dur hələ arxası var .
həmin gün doğum günüm idi. Mən də doğum günümü qeyd eləmirəm illərdir, qəti şəkildə qarşıyam qeyd olunmasına. Ən yaxın dostlarım belə bilmədən normal bir gün kimi yaşayıram həmin günü, həmin gün də gedib oturub fav kofeşopda film izləyəcəkdim. adicə tabeçiliyimdə olan işçilər belə həmin gün "bertrand, bilirəm xoşuna gəlmir, amma icazə ver heç olmasa quru-quru təbrik edək, həqiqətən içimizdən gəlir" deyib icazəmi alıb təbrik edib görüşmüşdülər, o dərəcədə qırmızı cizgidi mənimçün.
Hə, görüşdə qalmışdıq. Gördüm gətirdiyi paket ağırdı. Ala sən demə, balaca qabda mənə tort dilimi gətiribmiş. şirvan qırağa, qızın heç doğum günümdən xəbəri belə olmadan tort gətirməsi, mənim də ac vaxtıma düşməsi təsadüfü günümü gözəlləşdirmək yox e, birdən-birə tavana uçurdu aq.
Zatən nadir hallarda belə gözəl* söhbət xarici gözəllikdən getmir biriylə qarşılaşıram. indi neçə gündü oturub bu qədər incə davranışın altından necə çıxacağımı düşünərəkdən instagram hesabını, danışdığımız söhbətlərimizi incələyirəm ki, onu sevindirəcək görəsən nə alım, nə edim. Ümid edirəm, vəziyyətdən üzüağ çıxıb günün gözəlləşdirə biləcəm. * (:
üzv ol